Niebieskie drzwi.

Wracałam ze szkoły. Na ramieniu niosłam ciężką, brązową torbę. Szłam zapatrzona w niebo osiedlem domków jednorodzinnych na obrzeżach miasta, kiedy nagle coś zwróciło moją uwagę. Spojrzałam w prawo, bo z tej strony dochodził hałas. Z niebieskich drzwi wyszedł przeuroczy chłopak, brunet, niebieskie oczy, skejt z deską z ręku, trzasnął mocno drzwiami więc odruchowo krzyknęłam: 

-Cześć! Coś się stało? 

-Znamy się? - odpowiedział chłodnym głosem

-No niby nie .. ale przecież możemy się poznać, no nie? 

-No widzisz. Nie twoje sprawa. Nara. 

-Okej. Nie powinnam. - odwróciłam się i wkurzona poszłam dalej w kierunku domu.

-Poczekaj! Sorry, Ja.. ja pokłóciłem się ze starymi. - usłyszałam za sobą i zatrzymałam się, biegł do mnie. -  To co, idziemy się przejść? 

-Jasne. - uśmiechnęłam się i ruszyliśmy

Rozmawialiśmy o jego rodzicach, o nim, o mnie, poznaliśmy się. Miał na imię Filip. 

-Może usiądziemy tu? - rzucił i pokazał na ławkę

-Spoko. - usiadłam - A mogę cię w jakiś sposób pocieszyć? 

-Daj mi swój numer. - słodko się uśmiechnął, a ja na chwilę odpłynęłam - Tyle mi wystarczy. 

-Ok, zapisuj. - po czym zaczęłam dyktować.

-Dzięki, na pewno się odezwę. Niestety muszę już iść. Może ich przeproszę. - puścił mi oczko. - Cześć. - i odszedł. 

Poszłam do domu, rzuciłam się na łóżko i z niecierpliwością czekałam na telefon od chłopaka, o którym nie mogłam przestać myśleć od godziny. Wstałam, usiadłam przy biurku, rozłożyłam książki, lecz nie miałam siły ani głowy, na odrabianie zadań z matmy i polskiego. 

-Trudno, spiszę od Natalii. Teraz wezmę szybki prysznic i idę spać. - powiedziałam pod nosem.

O 6;00 obudził mnie sms. 

" Wstawaj mała. Napisz do jakiej chodzisz szkoły i o której kończysz. Będę czekał ;)" 

Zerwałam się z łóżka, ogarnęłam się i wyszłam do szkoły.